Dit is het verhaal van Sven, maar net zo goed het verhaal van mij, zijn moeder. En ook van Lars, zijn tweelingbroer, en van Oskar, zijn oudste broer. Eigenlijk is dit het verhaal van Svens depressie die hem al heel lang in zijn greep heeft, en hoe ik daar als zijn moeder in meegezogen werd.

 

Het boek heeft een open einde, want ik weet niet of Sven er ooit bovenop gaat komen. Wat ik wel weet, is dat Lars, Oskar en ik erbovenop zijn gekomen, al is het natuurlijk heel subjectief wat dat nu precies inhoudt.

 

Met dit boek hoop ik jou een handreiking te doen, door mijn gedachten en ervaring te delen. De hobbels die ik overwon, de valkuilen waar ik in viel. De hulp die ik heb gezocht, de stappen die ik kon zetten. Het zijn ontzettend eenzame jaren geweest, waarin alles draaide om Sven en hoe ik het voor hem zo aangenaam mogelijk kon maken. Hoe ik hem overeind kon helpen en elke keer weer opnieuw uit die diepe put kon trekken. Tot ik besefte dat dat helemaal niet in mijn vermogen lag. Maar als moeder ging ik heel ver.

​

Ik heb een aantal therapeuten, deskundigen en lotgenoten gevraagd hun visie in dit boek te delen, om jou handvatten en inzichten te geven die je kunnen helpen. 

De namen zijn gefingeerd, het verhaal is echt. Het is gebaseerd op mijn herinneringen, het is mogelijk dat andere mensen een gebeurtenis anders herinneren.